நல்ல அனுபவம்!

சில வருடங்களுக்கு முன் எனக்கு நிகழ்ந்தது.
என் மகனை சென்னையில் தனியாரிடம் கல்வி பயில சென்னை கொண்டு அமர்த்தினேன். ஒரு சிறு உறைவிடம் வாடகைக்கு எடுத்தோம். மாலை கடையில் பொருட்கள் வாங்கி அதிகம் பழகாத மகனுக்கு ஒரு அனுபவம் வருவதற்காக மயிலை குளத்தருகே கடை வீதி சென்றோம். காய்கறி வாங்க தெருவோரம் இருந்த ஒரு எளிய கிழவியிடம் சென்று அமர்ந்தோம். பெரிசா விலை பேசி வாங்க தெரிந்தவன் போல "இது எவ்வளோ? அது எவ்வளோ" என்றெல்லாம் விசாரித்தோம். கடைசியில் தேவையான அளவு காய்கறி எடுத்துக்கொடுத்து "எடை போட்டு கொடுமா" என்றோம். (எவ்வளவு வேண்டும் என்று எடையில் சொல்லத் தெரியாதே!) சரி எவ்வளவு ஆச்சு? என்றோம். அதற்குள் மனசில் கணக்கு போட்டு 15 ரூபாய் வந்தது என்று தெரிந்து விட்டது. "பதினஞ்சு ரூபா சாமி." 20 ரூபாய் நோட்டு ஒன்றை நீட்டினோம். கிழவி மீதியாக 8 ரூபாய் கொடுத்தாள். ஓ கணக்கு தெரியவில்லையோ? எப்படிமா என்று ஆரம்பிக்க கிழவி சிரித்துக்கொண்டே "இது போதும் சாமி!" என்றாள்!
கணக்கு தெரிந்துதான் இருக்கிறது. எப்படியும் பேரம் பேசுவார்கள் என்று விலையை சற்று உயர்த்தி சொன்னாள். பேரம் பேசவில்லை என்று தெரிந்ததும் அவள் மனதில் நிர்ணயித்து இருந்த விலை மட்டும் எடுத்துக் கொண்டாள். கூடுதலாக கிடைக்க இருந்த பணத்தை ஏற்க தயாராக இல்லை.
ஏழ்மையிலும் செம்மை!